Wens voor een ander
Jullie weten waarschijnlijk wel dat ik als vrijwilliger in een Hospice werk, met veel plezier. Het is heel bijzonder werk en al zou je dat niet denken misschien: er wordt ook veel gelachen. Natuurlijk kan het ook wel eens zwaar zijn, vooral als er iemand overlijdt die al wat langer gast was en waar je daardoor toch een band(je) opgebouwd hebt. Je weet van tevoren dat deze band redelijk snel verbroken gaat worden maar daardoor zijn ze dan wel korter maar ook soms intenser. In een Hospice werk je als vrijwilliger samen met altijd een verpleegkundige en op sommige dagen ook artsen. Verpleegkundigen die in een Hospice werken zijn meestal ook van een bijzonder slag met een groot hart. Zo ook de verpleegkundige in dit geval die er voor zorgde dat ik een ‘wens’ ‘mocht’ doen.
Samenloop voor hoop
Pas geleden was er de ‘samenloop voor hoop’ en een van de verpleegkundigen ‘verkocht’ daarvoor armbandjes en een zakje waar je een wens op mocht schrijven. Dit alles ter sponsoring van de samenloop. Je mocht wensen wat je wilde. Ik ben er niet bij geweest dus ik weet niet precies hoe het werkte, maar wat ik ervan begrepen heb werden al deze zakjes langs de kant van het te lopen parcours gezet. Of er nu een ballon aan zat die opgelaten werd of zo weet ik niet. Enfin, het was om te sponsoren, dus ik heb meegedaan. Mijn wens was niet voor mij maar voor mijn dochter en schoonzoon. Die zijn al een tijd op zoek naar een huisje en dat wilde maar niet lukken. Dus….. mijn wens was dat ze binnen afzienbare tijd een fijn huis zouden vinden.
Teleur gesteld
Het zoeken naar een huis ging in de afgelopen maand gewoon door. De wens naar een mooi eigen plekje bleef bestaan. Teleurstelling op teleurstelling volgde, ze werden er moedeloos van. Dan hadden ze een leuk stekkie gevonden, maar eer ze konden gaan kijken belde de makelaar al dat het verkocht was. Soms voor een ton boven de vraagprijs???!!! Hoe kan het toch dat de huizenprijzen zo hoog blijven!
Vrienden
Natuurlijk werd er ook over gepraat met de diverse vrienden in binnen- en buitenland. Zoals dat vaak gaat werd er eigenlijk gekscherend een vraag gesteld door een van de Engelse vrienden: Waarom solliciteren jullie niet in Engeland naar een baan? En als je dan een baan vindt hier dan kunnen we met zijn allen een appartement huren in Londen, dat scheelt in de kosten en jullie kunnen op je gemak voor een huis gaan kijken?! Zoiets blijft in het achterhoofd hangen natuurlijk dus mijn dochter stuurde haar CV naar een paar recruiters* toen ze voor haar werk in Engeland was. En pas dus op met wat je wenst, want je zou het wel eens kunnen krijgen ;-). In plaats van een mooi huisje voor ze in Nederland waar je nog op een dag op en neer op de koffie kunt, krijgen we er nu hoogst waarschijnlijk een mooi vakantie adres voor in de plaats :-).
*Recruiter
Tegenwoordig solliciteer je niet meer bij een bedrijf maar deponeer je je CV bij een recruiter. Iemand die voor zijn werk een passende baan voor je zoekt en je dan in contact brengt (introduceert) bij het betreffende bedrijf. Ja, het gaat allemaal niet meer net zo als vroeger haha.
Werk
Ze heeft inmiddels op een paar weken tijd al een paar hele mooie aanbiedingen gekregen en intussen is mijn schoonzoon ook aan het solliciteren in Londen. Ze willen wel werken in Londen, want daar is het geld te verdienen, maar ze willen er niet blijven wonen. De ‘huizen in Engeland’ appjes komen nu dus regelmatig onze kant op. Ze zoeken voornamelijk in Surrey. Niet dat het er zoveel goedkoper is dan hier, maar je krijgt wel heel wat anders voor je geld dan een rijtjeshuis net als de buren.
Reislustig
Na al de wereldreizen die ze gedaan heeft en met een Engelse man zou het me natuurlijk niet moeten verbazen dat ze niet in Nederland blijven. Maar toch……komt het dan ineens op heel korte tijd erg dichtbij. En wonen is anders dan reizen. Bij reizen (een toch overzienbare periode) is FaceTime een prachtig medium, maar als je weet dat ze dan jaren weg blijven wil je ze toch wel eens in levende lijve knuffelen. Natuurlijk hebben ze dan ook vakantie en Engeland is de wereld niet uit, vooral als je ver van tevoren kunt boeken hoeft het ook niet veel te kosten maar toch….. Aan de andere kant ben ik blij dat het ‘maar’ Engeland is. Voor hetzelfde geld was het Zuid-Afrika of zo geweest :-)). En…. het is ook nog niet zover.
Augustus, een spannende maand
In Augustus heeft ze een paar ‘persoonlijke’ laatste gesprekken in Engeland. Er is één baan in het bijzonder die haar erg leuk lijkt en ze hoopt eigenlijk dat die baan door gaat. Ze zou daar dan 1 oktober a.s. kunnen beginnen. Nu maar duimen dat haar wens uitkomt. Want natuurlijk is het het belangrijkst dat ze werk naar haar zin krijgt en daarna komt dan ongetwijfeld het eigen stekkie ook wel goed. Ik vertel nu merendeels over mijn dochter maar mijn schoonzoon is ook druk aan het solliciteren. Hij doet echter heel ander werk dan mijn dochter en het solliciteren valt voor hem een beetje tegen. Omdat hij heel ander werk doet willen ze HEM graag meteen in levende lijve zien. Dus als ze in Engeland wonen zou dat voor hem een stuk makkelijker zijn. Dat gaat ongetwijfeld ook wel goed komen. Hij heeft ook genoeg in zijn mars.
De wens kaart
Naar aanleiding van mijn wens en hun wensen leek me deze kaart erg passend. De kaart is ingekleurd met aquarel potloden.
De rand van de ‘mat’ in de binnenkant van de kaart is gemaakt met een pons die NIET van Stampin’Up! is.
Tot slot
De opmerking dat je moet oppassen met wat je wenst is humoristisch bedoeld. De kids hebben hun eigen leven en moeten dat ook zelf invullen. Wat natuurlijk niet wegneemt dat ik ze het liefst meer in de buurt zou hebben. Maar ze wonen nu in Haarlem en werken in Amsterdam dus daar ga je ook niet ‘even over en weer’ naar toe op de koffie. Soms wel, maar je loopt niet een keer in de week even binnen. Ik denk dat iedereen wel snapt wat ik daarmee bedoel. Bovendien ben ik een echte ‘Engeland liefhebber’ dus het zou veel erger kunnen zijn :-)). Wordt ongetwijfeld nog vervolgd. Bij vragen of opmerkingen kun je me, zoals altijd, een mailtje sturen. Ik wens iedereen een fijn weekend en hopelijk weer tot volgende week.
Groetjes,
Janny
Product List
Hallo Janny.
Ja, dat is wat, je kind in het buitenland! Natuurlijk heb je ze liever dichtbij maar deze twee mensen zijn zulke globetrotters en dan verwacht je het bijna dat Nederland misschien te klein is voor hen. Maat het is net wat je schrijft, Engeland is toch niet echt ver en het is er zo mooi! Ze zijn nog jong en die vinden hun weg wel in de wereld. Na Engeland komen ze misschien wel weer terug naar Nederland? Wie weet. Het komt goed Janny!
Liefs, Ria van Slingerland.
Hoi Ria, Ja dat weet ik wel hoor. En het is nog niet zover, ze hebben nog geen van 2en een baan daar en dat is toch een eerste vereiste. Bovendien vind ik inderdaad Engeland helemaal niet erg, ik vind het een heel mooi land en het is mooi meegenomen dat ik daar dan op vakantie ‘moet’ haha.