Janny's Ateljeeke

Vrienden.

Vrienden heb je in soorten en maten. Al vanaf mijn jeugd ben ik omringd door vrienden die er voor me zijn als ik ze nodig heb. Ze oordelen niet, het maakt ze niks uit of ik te dik ben of te dun of dat ik een keer onterecht mopper op ze. Als ik verdriet heb komen ze me troosten en als ik pijn heb doen ze heel voorzichtig met me. Al ben ik maar een half uurtje weg geweest, ze begroeten me elke keer weer alsof ze me na jaren weer eens terug zien. Mijn beste vrienden hebben 4 poten en ik hou net zoveel van hen als zij van mij.

Al sinds mijn jeugd.

Al sinds mijn jeugd zijn er honden in huis. De eerste was een Duitse herder. Haar moeder was erg ziek en daarom moest ze, eigenlijk te vroeg, al met haar 5 weken weg bij haar moeder. Het was een klein bolletje haar dat in een hand van een volwassene paste. We noemden haar Liesja. Ondanks dat ze veel te vroeg uit het nest moest is het de slimste, gezondste en beste herder geweest die we gehad hebben. Ik was 8 toen we haar kregen en ik was 18 toen ze overleed. Tijdens wat haar laatste levensjaar zou worden hadden we er nog een herder bij.

Janey

Ze was al wat ouder en was overgebleven uit een nest van een fokker, het ‘kneusje’ van het nest dus. Niet half zo slim maar wel heel lief. Het nadeel van een nieuwe jonge hond bij een oudere hond zetten is dat de oude hond de nieuwe alle trucjes leert die niet mogen. Janey was van nature al ondeugend en had last van een soort verlatingsangst (dachten wij). Elke keer als we als gezin de deur uit geweest waren en we kwamen terug thuis dan lag de hele inhoud van de vuilnisbak door de keuken verspreid. We wilden graag weten wanneer ze de vuilnisbak leeghaalde en vooral hoe ze dat deed, het was een pedaalemmer namelijk. Dus zetten we de pedaalemmer in de bijkeuken en gingen zogenaamd weg. Buiten achter een muurtje konden we de bijkeuken zien. We hebben vreselijk gelachen toen we vervolgens zagen hoe de vuilnisbak leeggehaald werd. Het was geen eenmans(vrouws) aktie. Liesja trapte de emmer open en hield met haar neus de klep omhoog, vervolgens haalde Janey de bak leeg. Op dat moment zijn we terug naar binnen gegaan. Liesja, heel slim, trok haar neus weg en Janey hing met haar kop in de bak, klem tussen de emmer en het deksel.

Verschillende vrienden helaas.

Na Janey hebben ze bij ons thuis nog een aantal herders gehad. Hoe verder in de tijd, hoe slechter de gezondheid van de herders werd. Niet doordat ze zo oud werden maar door het ‘doorfokken’ door broodfokkers. Ze begonnen al met een achterstand. Veel mensen vinden het belangrijk dat hun honden een stamboom hebben, waarom weet ik niet want het zegt helemaal niks over het karakter of de gezondheid van de hond. Natuurlijk moet je daar een dosis geluk bij hebben. We hebben ze nooit bij broodfokkers gekocht, voor zover  we dat konden checken dan, maar zelfs de goede fokkers ontkwamen er niet aan dat de rassen bijna allemaal kapot gefokt werden. Ze stierven allemaal jonger dan je zou verwachten en zo werden het dus veel verschillende vrienden helaas.

Je bent liefhebber of niet.

Toen ik op mezelf ging wonen kon ik niet meteen een hond aanschaffen. Je kunt geen hond nemen als er een hele dag niemand thuis is vind ik. Bovendien als je een pup aanschaft moet je er rekening mee houden dat je minimaal de eerste 6 weken tropenweken draait. Je hebt nergens anders tijd voor dan voor de binding, de inprenting en de opvoeding van je pup. Dag en nacht staat de wekker om de zoveel uur om je pup zindelijk te leren worden. Pas toen ik mijn dochter had en gestopt was met werken hebben we een pup gekocht. We woonden toen op een bovenhuis dus een grote hond ging niet. Elke dag trap op en af is niet gezond voor een grote hond. (Misschien als je vloerbedekking op de trap hebt, maar dat hadden wij niet). Het werd dus een kleintje, een heerlijk eigenwijs boerenfoxje, Femke. Femke is 12 jaar bij ons geweest, daarna nog 4 jaar bij mijn ex-man.

 

Politiehond……

We hebben ongeveer een jaar geen honden gehad. Na dat jaar kwam de vraag van mijn schoonvader (ik woonde toen net samen met wat nu mijn huidige man is en ik woonde inmiddels buitenaf) of we interesse hadden in zijn hond. Hij had een Mechelse herder en die trainde hij om politiehond te worden. Als de hond slaagde kon hij haar verkopen maar dan zou ze naar het buitenland gaan en kon hij haar nooit meer zien. Maar als wij nou de hond wilden hebben dan kon hij haar nog zien en hij kon weer een andere hond nemen om mee te trainen. Hij wilde wel de training afmaken en dat zou nog even duren dus we zeiden ja.

….en onverwachts nog een vriend.

Na ongeveer een week na dit gebeuren kwam mijn vader bij ons en vertelde hij dat er nieuwe huurders zouden komen in het huis waar ik eerst woonde. Er was echter een probleem, ze hadden een grote hond en die kon niet mee. Of wij misschien interesse hadden in de hond. Nou ja, we konden allicht eens bellen wat voor hond het was en of het een teef was. Om een lang verhaal kort te maken, na 2 dagen hadden we haar, Kayla een Cane Corso (kruising met een labrador, geen stamboom )van 10 maanden oud. Gratis. Drie maanden later kwam daar Xena, cum laude geslaagd voor de politiehond training, bij. In de zomer van 2008 overleed Xena aan een hartstilstand en in december 2010 overleed Kayla door euthanasie na een jaar diabetes die we niet onder controle konden houden omdat ze niet gesteriliseerd was.

 Onze huidige vrienden.

Daar ben ik goed ziek van geweest en ik wilde dan ook even geen andere hond(en). Wat is het dan stil in huis, zonder vrienden. In augustus 2011 begon mijn man weer over een nieuwe hond, hij had gezien dat er op marktplaats stonden. Ik ben geen marktplaats type bovendien wilde ik niet betalen voor een hond. Er zijn er zoveel die een goed huis nodig hebben. Als ze er eenmaal zijn kan het me niet schelen wat ze kosten, maar voor de aanschaf wil ik niet betalen. Ik typte bij google gratis honden in en vond een ‘aanbieding’. 2 pups gratis af te halen, 1 cane corso en 1 shitzu, met de restrictie dat ze samen mochten blijven want ze waren al vanaf het begin bij elkaar. In Apeldoorn.

De afspraak.

Ik stuurde een mailtje of de honden er nog waren. De volgende dag was mijn vader jarig en wij zaten ‘s middags op de koffie toen er een antwoord binnen kwam. Ze waren er nog en of we wilden komen kijken. Ondertussen had mijn man het hele verhaal tegen mijn vader verteld en die vond dat we dan maar meteen moesten gaan. Ik stuurde een mailtje terug dat we nogal ver bij Apeldoorn vandaan woonden dus dat als de honden zouden bevallen we ze meteen mee naar huis wilden nemen. Dat kon.

Goed lezen!

Als je zoiets doet moet je natuurlijk wel goed lezen. We kwamen in Apeldoorn en daar zaten een cane corso en een shitzu inderdaad, maar pups waren het niet. Als ik goed gelezen had had ik dat kunnen weten natuurlijk. Pups kunnen nooit zo aan elkaar gehecht zijn dat ze ze samen willen weg doen. De shitzu zag er niet uit. Veel te lang haar, helemaal vervilt al, je zag haar kopje niet eens. Oneerbiedig gezegd, als je er een bezemsteel in had kunnen draaien was ze een prima zwabber geweest. De cane corso was meteen vriendjes, ook geen goed teken voor de toenmalige baas. Ze waren inmiddels 4 jaar allebei.

Nieuwe vrienden.

Er waren van de cane corso geen papieren maar er werd ons verzekerd dat ze ontwormd, gechipt enz waren. Van de shitzu was er wel een ‘paspoort’. We hadden de situatie daar in huis eens bekeken en het onderkomen van de honden. De man kreeg telefoon en ik zei tegen mijn man: kan me niet schelen hoe of wat, maar deze gaan mee! We vertelden dat we interesse hadden en ze mee wilden nemen en toen kwam de aap uit de mouw. De cane corso kon niet met kinderen en andere honden, daarom moesten ze weg. Meneer en mevrouw waren allebei drugsverslaafd en hadden een kindje gekregen (inmiddels was dat kind 2 jaar oud) en daar reageerde de cane corso helemaal niet goed op. Dezelfde avond waren we thuis met twee nieuwe vrienden.

Kijken, luisteren en praten.

Als je twee honden in huis neemt die al 4 jaar bij een ander zijn opgegroeid dan moet je daar zeker zoveel energie in steken als in een pup. Dat betekent dus kijken, luisteren en praten. Iedereen die zegt dat een hond je niet kan verstaan is geen echte honden liefhebber. En zij praten ook dus jij moet luisteren en vaker nog kijken. Honden zeggen namelijk heel veel maar je moet ze WILLEN verstaan. Natuurlijk is er ook wel sprake van miscommunicatie, toch zeker in het begin.

Het kleintje.

De shitzu, onze Gigi ook wel kleine of wurm genoemd, is voor de duivel niet bang. Het is goed dat ze geen grote hond is want dan was ze levensgevaarlijk. Ze lapt ook alle regels van de roedel aan haar pootjes. Het is gewoon een eigenwijs lief kreng. Met haar hebben we eigenlijk geen problemen gehad. Ze paste zich goed aan en was denk ik erg blij met de rust in huis.

De grote.

De cane corso, onze Mika ook wel Miek, Miekske en dikke genoemd, was een ander verhaal. We kwamen er al snel achter dat ze klappen gekregen had met een mattenklopper, een stofzuigerstang of een bezem o.i.d. Als ik ging poetsen, dweilen of stofzuigen of iets waar een steel aan zat dan dook ze in elkaar, ging uit haar mand en zocht een beschut plekje op. Ze is heel graag buiten en het liefste wat ze doet (deed inmiddels) is takken ‘hakselen’. Hoe groter de tak, hoe liever. Ze bijt ze kapot, hakselt ze en tuft ze dan uit. Waarschijnlijk omdat je met een gehakselde tak (stok) niemand kunt slaan. We zijn met haar heel veel bezig geweest om elkaars vertrouwen te winnen. Ze is 4 jaar door iemand verpest en het heeft dan ook 4 jaar geduurd voordat er een goede wederzijdse vertrouwensband is ontstaan. Het is nu de liefste hond die je kunt hebben alleen vreemde honden en mensen blijven wel een probleem. De vreemde honden vind ik soms wel vervelend maar de vreemde mensen vind ik niet erg. Ze schrikt goed af en daar hebben we haar OOK voor.

Samen.

Gigi en Mika zijn samen opgegroeid en dat is ook te zien. Ook zijn zij elkaars beste vrienden.

Schattig he? Zo liggen ze vaak samen in een mand.

En op onderstaande foto is mijn kaart gebaseerd. Niet helemaal zoals ik ‘m in gedachten had en ik denk dan ook dat ik er nog eens een maak om te proberen of die meer naar mijn zin is. Ik denk dat het ‘latwerk’ iets fijner moet en ook ‘de vloer’ is niet precies hoe die zijn moet. Maar ja, volgende keer beter.

De kaart.

Deze spreekt denk ik nu wel voor zich.

Ja, het latwerk is te grof of de bank te klein, maar net hoe je het bekijkt. Ik maak definitief nog een nieuwe. Als ik een nieuwe versie gemaakt heb zal ik die laten zien. Heb eerst nog andere dingen te doen met een heleboel verjaardagen in zicht en de vakantie.

En iedere hondenliefhebber zal het met deze tekst binnenin de kaart eens zijn.

Tot slot.

Ik heb nog een leuk filmpje van Kayla die naar een film van Lassie zat te kijken. Ik heb geprobeerd om dat filmpje te uploaded, maar dat is me niet gelukt. Na de vakantie zal ik eens aan Danielle vragen of zij daar een oplossing voor weet. Ze is een kei met de computer in tegenstelling tot mij. De kaart is gemaakt met een stempelset uit de nieuwe catalogus en heet Sitting pretty. Als je iets wilt bestellen kun je contact met me opnemen via janny@jannysateljeeke.nl.

Prettig weekend allemaal en hopelijk weer tot volgende week.

Groetjes,

Janny