Jeugdherinnering
Deze week in de hoofdrol bij kaart per week: memory lane ofwel een jeugdherinnering. Nou ja het hoeft niet perse een herinnering uit je jeugd te zijn maar gewoon een voorval in je leven waar je goede herinneringen aan hebt. Mijn kaart is toevallig wel een jeugdherinnering. Bij deze herinnering komen de stempelsets Garden shed en een host set genaamd Summer days samen.
De goeie ouwe tijd
Het begin van mijn jeugd is alweer een paar tiental jaren geleden ;-). We hadden het goed thuis en financieel waren er ook geen zorgen. Dat betekende niet dat we, mijn broer en ik, alles maar kregen wat we wilden. Voor wat hoort wat, tering naar de nering zetten en je krijgt het allemaal niet voor niets, je moet ervoor werken als je wat wilt. Dat waren uitspraken die we vaak genoeg hoorden. Mijn vader had een bedrijf en we waren dus ‘bekend’ in de buurt. Ook de uitspraak: je bent er een van van Bergen en iedereen kent ons dus GEDRAAG je was een veel gemaakte opmerking door mijn ouders.
Door de jaren heen
Ze hadden veel klanten, zowel in de garage als aan de benzinepomp. We hadden dus voor iedere dag van de week een andere bakker, slagers waren er wat minder dus die hadden we drie verschillende per week. Het waren allemaal klanten dus moesten ze op die manier ook allemaal op die manier in ere gehouden worden Zo ging dat vroeger. Ook de politie was klant van de garage en de politie auto’s waren in de garage in onderhoud. Weinig kans dus om je poot eens scheef te zetten. Niet dat we dat toen al deden, daar waren we nog te klein voor.
Van de stad naar een dorp
Toen mijn vader om medische redenen met de garage moest stoppen, hebben ze het pand verhuurd en zijn we verhuisd. De benzinepomp was apart verhuurd en mijn vader was vanaf toen dus thuis. Toen mijn broer op school gevraagd werd “Wat doet je vader?” was zijn antwoord ” Ik denk dat hij in de WW zit want hij is meestal thuis”. Andere vaders die meestal thuis waren zaten namelijk wel in de WW. Niet dat daar iets mis mee is, ik bedoel alleen maar te zeggen dat we dus niet echt wisten wat er allemaal aan de hand was. Thuis hebben ze heel hartelijk gelachen om zijn antwoord, dat wel.
Het dorp
Opgroeien in een dorp was wel heel anders dan in een stad. Lekker buiten spelen met de dieren, mijn vader had als hobby inmiddels kippen, ganzen, geiten en een stiertje en een hond natuurlijk. Plat op onze kont in het stro bij de geiten spelen en ermee kroelen, ganzen en kippen voeren, wortels en dergelijke door de ‘peemolen’ draaien als voer voor de geiten. Helpen bij het melken van de geiten, melk koken en het vee op zijn tijd buiten zetten. Lekker veel buiten en altijd in de weer. Als in de zomer het gras gemaaid was op de wei hielpen we met hooi draaien. De wei was niet zo heel groot en dat deden we dus met een hooivork met de hand. Genieten was het.
Ouder worden
Toen we wat ouder werden, zo’n beetje middelbare school leeftijd wilde ik graag gaan paardrijden. Dat kost geld natuurlijk en dat had/kreeg ik niet. Ik was niet zielig hoor, dat je dat niet denkt, ik kreeg toen gewoon nog alles van thuis. Nou ja alles, wat had je nodig? Af en toe een cadeautje voor een vriendinnetje dat jarig was en nieuwe kleding op zijn tijd. Wat die kleding betreft? Zodra ik een nieuwe broek kreeg werden daar EERST knielappen op gezet anders zat er de eerste dag dat ik ‘m aan had al een gat in. Mijn moeder vond goede schoenen heel erg belangrijk en die kreeg ik dan ook. Nadeel is wel dat ik toen en nog steeds niet op hakken kan lopen. Nou ja nadeel. Heel erg vind ik het nou ook weer niet. Het elegant gen ontbreekt bij mij al vanaf mijn geboorte.
Paardrijden
Maar goed, ik wilde dus gaan paardrijden. Ik naar de boer en vragen of er een mogelijkheid was dat ik daar niet voor hoefde te betalen. Die was er. Als ik op zaterdagmorgen de stal uit kwam mesten dan mocht ik ’s middags paard rijden zo lang als ik wilde. Dus zo gezegd, zo gedaan. Ik ben vergeten te vertellen dat ik met een vriendin van mijn moeder paardrijd lessen gekregen had. Zij betaalde die want ze vond het gezellig (ze had zelf geen kinderen) om mij op sleeptouw te nemen. Vandaar mijn interesse in paardrijden. Op een gegeven moment stopten de lessen, ik had toen geen idee waarom. Later kwam ik erachter dat ze iets had met de instructeur en dat was niet goed afgelopen :-0.
Jeugdherinnering
En dan nu mijn kaart. Als ik terug kwam van het paardrijden en het was lekker weer dan kwam mijn andere hobby om de hoek kijken: lezen. Ik moet nog even vertellen trouwens dat mijn broer precies 4 jaar en acht maanden jonger is dan ik.Ik ging dan onder een boom zitten of tegen de muur van het huis of de schuur lekker zitten lezen. Ook al was het mooi weer, ik had meestal wel een lange broek aan, negen van de tien keer ook mijn paardrijd laarzen nog en niet te vergeten Of een dikke trui Of een vest aan. Mijn broer, die altijd buiten bezig was liep zodra de zon scheen meteen in een korte broek en een t-shirt. En dat heb ik allemaal vast proberen te leggen in mijn kaart met de twee genoemde sets die daar als het ware speciaal voor gemaakt lijken te zijn.
De kaart
Ook deze keer geen uitleg van de kaart. Ik denk wel dat het min of meer voor zichzelf spreekt. Ik heb de kaart eerst gestempeld en daarna ingekleurd met inkt op waterbasis en een aqua painter. De aquarel techniek dus. Ik hoop dat jullie van mijn jeugdherinnering in aquarel kaart genieten en er mijn verhaal in herkennen.
Nog een kleine toelichting. De hond in dit verhaal is eigenlijk een Duitse Herder met de naam Liesja. In de boom waar ik onder zat hingen geen appeltjes maar eikels. En de wei waar mijn broer op speelde kon je vanaf waar ik zat niet zien. Maar het is een interpretatie van een jeugdherinnering dus het hoeft niet helemaal waarheidsgetrouw te zijn.
De kaarten van de dames
Kennelijk heeft een van de dames een soortgelijke jeugdherinnering als ik. We wonen dan ook hemelsbreed niet zo ver van elkaar vandaan. Een van de andere dames heeft een kaart gemaakt met hoe ze zich haar oma herinnert. Nog een andere dame had het zo druk deze weken dat ze niet aan een kaart maken toegekomen is. Maar het is ook geen verplichting om mee te doen en misschien laat ik volgende week haar kaart nog wel zien als ze er een gemaakt heeft. Het is een hobby, het is vrijblijvend en het moet leuk blijven.
Tot slot
Ik hoop dat ik jullie weer even wat ontspanning heb kunnen geven met het vertellen van een gedeelte van mijn jeugd. Heel erg spannend was het allemaal niet hoor. Er waren nog geen mobieltjes, internet, facebook en noem alle media maar op. Ik kan merken dat ik ouder word want hoe meer jaren er op de teller komen hoe meer ik die tijd waardeer. Niet dat ik het nu niet naar mijn zin heb maar het gehakketak en de lange tenen en het onvermogen om eens te luisteren en jezelf proberen in de positie van de ander te verplaatsen stuit me tegen de borst. En als er alle moderne media niet waren dan hoorde je vaak niet meer dan alleen wat er in je straat of in je dorp of je stadsbuurt gebeurde. Ik denk eigenlijk dat dat voor deze tijd een zegen zou zijn. Hoewel ik, zei de hypocriet, ook nu mijn verhaaltje weer aan jullie wil laten lezen. Fijne week en blijf gezond.
Opdracht van volgende week
De opdracht voor de kaart van volgende week is: Familie. Wil je meer weten, meedoen of heb je andere vragen dan kun je me mailen.
Groetjes,
Janny