Wensen
Wensen heeft iedereen en vooral in deze tijd van het jaar wordt daar wat vaker bij stil gestaan. Maar wensen kunnen niet altijd worden vervuld. Hoeveel mensen in de wereld zouden niet wensen dat ze iedere dag te eten hebben of een dak boven hun hoofd? Dat er geen oorlog meer in hun land is of dat er wat minder zakkenvullers zouden zijn? Dat zijn over het algemeen problemen die wij, als gewone burgers, niet gaan oplossen. Wij moeten gewoon zorgen dat het in onze eigen kring goed gaat en als iedereen dat zou doen waren er een heleboel minder problemen. Denk ik.
Wijsheid
Ik wens een heleboel mensen wijsheid toe om met hun eventuele problemen om te leren gaan. Van hoog tot laag kan de wereld wel wat extra wijsheid gebruiken. Iedereen heeft het over rechten, maar rechten komen niet zonder plichten. Natuurlijk, ik heb ook liever dat het allemaal naar MIJN zin gaat, maar dat is nu eenmaal niet mogelijk. Bij het recht van vrije meningsuiting komt naar mijn mening ook de plicht om te weten wanneer je ook je mond eens moet dicht houden. Verbeter de wereld en begin bij jezelf. Ook ik praat wel eens sneller dan gewenst is en dat is moeilijk om dat af te leren. Maar zelfkennis is de eerste stap in de goede richting toch? En daar mag je me gerust bij helpen.
Begrip
We hebben allemaal al snel een oordeel over een ander klaar. Ik zou wensen dat er wat meer begrip zou zijn voor situaties waar andere mensen mee te maken hebben. Aan de andere kant ook weer niet teveel. Zelfmedelijden is niet goed voor een mens. Pak jezelf ook eens bij de lurven, geef jezelf een schop onder je achterste. Hup, hoofd omhoog en proberen door te gaan. Daarmee maak je trouwens ook niet altijd vrienden. Op een of andere manier zien ‘wij’ liever iemand in de sh*t zitten dan dat het goed gaat. Dat gaat dan mijn begrip weer te boven. Als de zon schijnt bij de buurman, schijnt er toch vast ook wel een straaltje bij jou?
Vroeger
Dat vroeger alles beter was zul je mij niet horen zeggen, (maar ik denk het vaak wel ;-)) Niet tijdens de oorlog of de watersnood, maar een beetje meer van net na de oorlog, toen ‘geluk nog heel gewoon was’ zeg maar en alles weer opgebouwd moest worden. Met zijn allen de schouders eronder. Waar zijn we nu met ons ‘rijke’ landje? Is het nu zoveel beter dan vroeger? Ik betwijfel het. Volgens mij gaan we met alle nieuwe technieken en inzichten zeer snel terug naar af. Vroeger woonden stellen bij hun ouders in omdat ze geen huis konden betalen. Voilà zover zijn we nu ook. Denken jullie echt dat diezelfde hoop stenen nu ineens het honderdvoudige waard is ten opzichte van vroeger?
Geld
Daar draait het allemaal om. En met het feit dat een heleboel mensen er niet mee om kunnen gaan. De tering naar de nering zetten kent niemand meer. Ik betrap mezelf erop als ze in Den Haag of bij gemeenten met nieuwe plannen aan komen zetten die voor de gewone mens onbegrijpelijk zijn, dat ik me dan als eerste afvraag “Wie gaat er hier aan verdienen, welke zakken moeten er weer gevuld worden?” Wij hebben geen riant inkomen hoor, maar ik kan er goed mee rondkomen, toch valt het me wel op, net als jullie ongetwijfeld, dat het zelden mijn zakken zijn.
Jeugd
Ik ben zooo blij dat ik daar niet meer bij hoor. Niet dat ik al afscheid wil nemen van het leven natuurlijk, dat is het enige minpuntje 🙂 daar zit ik toch dichterbij onderhand, maar dat ik niet meer mee hoef te draaien met de waan van de dag. Ik benijd de jeugd helemaal niet. Ze worden opgevoed als prinsjes en prinsesjes, alles wordt op een presenteerblaadje aangeboden en dan klagen dat ze wiet gaan kweken om te kunnen voldoen aan die levens standaard. Want geld is belangrijk maar aandacht is veel belangrijker. Ik weet dat het niet anders kan, ik veroordeel ook helemaal geen werkende moeders, verre van dat! Maar ik vind wel dat door die situatie kinderen te weinig aandacht en begeleiding van thuis krijgen. Ze hebben toegang tot de hele wereld en ze hebben er maar mee te dealen.
Hersens
Ik zou wensen dat het wat dat betreft nog vroeger was. Als je geïnteresseerd was wist je wat er bij de buren aan de hand was. Was je een beetje nieuwsgierig dan wist je wat er in de straat gebeurde. Was je nog wat nieuwsgieriger dan wist je ook nog hoe het reilde en zeilde in het dorp of in de wijk. En ik denk echt dat onze hersens, om gezond te kunnen leven, niet meer informatie aankunnen. Ik zeg niet dat je niet naar het nieuws moet kijken of zo, maar zeg nou zelf, het is niet echt een opwekkend begin van de dag als je de krant leest tijdens je ontbijt. En wat hebben we er aan om te weten dat er ergens duizenden mensen verhongeren? Niet dat dat niet erg is, maar kunnen we ze dan helpen? Voor ons eigen goed gevoel maken we een paar euro over en dat is het dan. Het volgend bericht in de krant: een mevrouw van 85 jaar beroofd en in elkaar geslagen. Op klaarlichte dag. Was daar nou echt helemaal niemand bij in de buurt? Of was die paar euro doneren makkelijker dan zo’n oud mensje helpen en die lui eens even bij te pateren? (Nette vertaling van pateren is koekje van eigen deeg geven).
Te oud en te dom
Ik ben te oud voor deze samenleving en ook te dom. Ik snap er helemaal niks van en ik denk dat ik het ook niet WIL snappen. Maar ik vind het wel heel erg jammer dat onze samenleving zo in elkaar zit. Dat we allemaal op ons eigen eilandje zitten, eigenlijk allemaal bang zijn voor van alles en iedereen en vooral dat er niemand meer tevreden is met wat hij/zij heeft. Ik weet het….. er zijn echt nog een heleboel goede mensen die goed voor zichzelf en hun omgeving zorgen/zijn. Maar ook dat idee vergeet je meteen zodra je het nieuws leest. Mijn wensen zijn vooral voor de jeugd, want die heeft de toekomst. Ik wens ze daar ook veel sterkte bij. En ik hoop dat die generatie weer solidair wordt en de problemen als een grote groep tegemoet gaat. Een beetje meer het ‘wij’ gevoel en dan maakt het me echt niet uit wat voor kleuren die wij allemaal hebben. We leven samen in een klein landje en we zullen het ook samen moeten doen.
Brandpunt
Dit was brandpunt. Goedenavond! Oh jee, zou ik nu uit moeten leggen wat Brandpunt eigenlijk was? Alle gekheid op een stokje, nou ja gekheid, alle problemen dan maar. Het is weer een halve roman geworden in plaats van een blog om mijn beste wensen aan iedereen over te brengen. Ik kan daar niets aan doen of heb ik nu weer sneller geschreven/gepraat dan gewenst is? Mijn schoonzoon zet zijn telefoon altijd een half uurtje uit als ik hem aan het appen ben. Als mijn dochter dat ziet dan zegt hij: je moeder. Aha zegt zij dan, er komt weer een roman aan. Of net andersom, dat weet ik niet precies want ik ben dan druk aan het appen en daar niet bij.
Voordeel
Het voordeel van zo’n blog is dat ik er lekker mijn ei in kwijt kan en als jullie het niet willen lezen je gewoon door kunt scrollen naar het einde om de kaart te zien. Ik vind het ook helemaal niet erg als jullie het niet met me eens zijn. Ik zie het misschien allemaal wel helemaal verkeerd of te somber in. Toch ben ik van nature geen pessimist al wil je dat nu misschien niet meer geloven. Mijn wensen voor de wereld zijn misschien niet haalbaar, ik ben misschien wel een te grote idealist door te wensen dat er geen honger en oorlog meer is en dat mensen gewoon tevreden naast en met elkaar leven. Toch denk ik dat de meesten van ons diezelfde wensen hebben. Omdat ik de wijsheid ook niet in pacht heb hou ik het om te beginnen maar bij mijn eigen kringetje. Proberen om het daar allemaal goed te houden. Dan heb ik mijn handen al vol genoeg!
Mijn eigen kringetje
Mijn eigen kringetje dat is niet zo heel erg groot maar het is me wel heel dierbaar. En misschien zitten er wel meer mensen in dat kringetje dan ik zelf weet. Voor iedereen die vindt dat hij/zij tot mijn kringetje hoort heb ik de volgende kaart gemaakt. Ook nog als een dankjewel voor het afgelopen jaar. Deze kaart is zowel voor mijn familie en vrienden als voor medewerkers/vrijwilligers van het hospice, klanten en kennissen. Mag ik jullie allemaal een, bij voorkeur gezond, prachtig, succesvol, creatief, liefdevol en gelukkig nieuw jaar wensen. Ik hoop dat al jullie wensen vervuld worden.
Tot slot
Mochten jullie zin hebben om in dit nieuwe jaar met papier en karton te gaan knutselen, eens aan een workshop mee willen doen of leuke nieuwe technieken op dit gebied leren en wil je daar meer informatie over? Stuur dan een mailtje naar janny@jannysateljeeke.nl. Hopelijk weer tot volgende week.
Groetjes,
Janny