Janny's Ateljeeke

Gigi.

Iedereen die ons kent weet dat wij honden liefhebbers zijn. Maar helemaal niemand had verwacht dat wij ooit een hondje als Gigi zouden krijgen. Gigi is namelijk gefokt als ‘mooi’ zittertje, als een mooi, lief juffertje en schoothondje. En wij zijn over het algemeen meer liefhebber van een wat grotere, stoerdere soort. Desalniettemin is ze toch bij ons terecht gekomen. En dat had een reden! Ze kwam namelijk met de stoerdere soort mee. Ze waren gratis en het was beide honden of niet. Het werden er dus twee tegelijk.

Niks juffertje.

Vanaf de eerste week dat we haar in huis hadden bleek al dat ze alles was, behalve een juffertje. Schoot zitten vind ze heeeel erg leuk……als ZIJ er tenminste zin in heeft. Mooi zijn heeft ze nog nooit van gehoord, lief is ze soms 😉 en stoer is ze voor tien. Ze is ervan overtuigd dat ze heel groot en sterk is. Ze heeft ook een hele stoel nodig om in te gaan liggen. Een klein mandje is te min en bovendien is dat veel te klein, dan heeft ze geen plaats genoeg? Je moet weten dat ze zich meestal helemaal opkrult en een kussentje van 25 x 25 cm meer dan ruim genoeg zou zijn.

Veel verhalen.

Over onze Gigi zou ik een boek kunnen schrijven. Wat die al allemaal uitgehaald heeft. Ze maakt nooit iets kapot hoor het geeft soms alleen een bende en wat extra werk. Als ik haar uit laat kom ik altijd met een grote grijns op mijn gezicht terug binnen. Ze is een deugniet eerste klas en bij mijn man kan ze dat ook ten volle uitbuiten. Mijn man gaat namelijk de honden uitlaten en neemt mee…. zijn telefoon. En die gaat meestal maar een keer of 10 per uur over en verder hoor je alleen constant ‘bliepjes’ van mail en appjes die binnen komen. Ik weet dat het door zijn werk komt maar dan hoef ik het nog niet leuk te vinden. En ik overdrijf nu ook wel een beetje om duidelijk te maken dat hij dus meer zijn aandacht bij de telefoon heeft dan bij de honden.

Uitlaten zonder aandacht.

Als je onze Gigi uitlaat terwijl je afgeleid bent krijg je daar alleen maar meer werk door. Ze voelt dat feilloos aan en maakt daar dan ook METEEN gebruik van. Je moet haar dan gegarandeerd gaan zoeken en roepen helpt niet want geen aandacht van jou is ook geen aandacht van haar, ofwel oostindisch doof is ze dan. Ik moet er misschien even bij vertellen dat we de honden in het bos achter ons huis uitlaten en ze dus niet aangelijnd zijn. Ze mogen lekker rennen en snuffelen zoveel als ze willen. Als ze kwijt is moet je eerst bij de buurman gaan zoeken, onze tuinen grenzen aan elkaar en de buurman is mijn vader. die ze dus heel goed kent en met wie ze dikke maatjes is.

De buurman.

Mijn vader houdt van voederen en dat houdt niet op bij de vogeltjes. Ook hondjes moeten gevoerd worden en als het even kan wij ook. Mijn vader zorgt graag, kookt nog zelf (meestal) en houdt ook van lekker eten. Nou…onze Gigi weet dat. Als mijn vader niet buiten is gaat ze eerst even onder de voederpaal van de vogeltjes kijken. Die eten altijd zo slordig en laten zoveel naast de plank vallen dat er altijd nog iets voor haar te halen valt. Als ze een keer pech heeft en de vogeltjes hebben netjes gegeten dan gaat ze de tuintafel onderzoeken. Ze weet dat mijn vader daar het vogeltjes voer klaar maakt en ‘opa’ is soms onhandig, die laat wel eens wat liggen op die tafel. Of hij laat ‘per ongeluk’ wat naast de tafel vallen.

Boeren en mest.

Dat is ook een hele interessante combinatie. Weet je hoe lekker je daar in kunt rollen?? En ze heeft geluk want wij noemen de andere buurman niet voor niks ‘strontboer’. Ik kan dit rustig zeggen want ik denk niet dat hij interesse heeft in mijn blog ;-). Na het zoeken bij mijn vader en als onze neus dat aangeeft gaan we dus zoeken op het land bij de andere buurman. Meestal vind je haar daar niet want ondertussen roep je haar constant natuurlijk en ze weet heel goed dat wij van zo’n actie niet echt blij worden. Je staat dus de ene kant op te kijken en als je je omdraait zit ze heel ‘onschuldig’ pal achter je. Het is niet dat je haar dan ziet, het is meer de geur die de aandacht trekt haha.

Eten.

Je zult al wel begrepen hebben dat eten een dingetje is voor Gigi. En alweer is ze in haar hersentjes een hele grote hond dan, die lekker maar vooral veel moet eten. Natuurlijk houden we daar rekening mee met het eten geven. Ik hoop niet dat het ooit weer gebeurt, maar als het oorlog is en eten schaars dan heb je onze ‘Gi’ nodig. Als er al eten is dan vindt ze dat. Ze houdt niet alleen van ongezond maar ook van gezond eten. We hebben buiten twee bakken staan met aardbeien. Het eerste wat ze doet als ze buiten komt is hup, even de bak in springen om te kijken of er al nieuwe aardbeien aan hangen. Je zou haar snoet moeten zien als er nog geen nieuwe zijn! Ze snapt er niks van, kijkt ook zwaar beledigd, als ze ’s morgens alle rijpe aardbeien ‘geplukt’ heeft dat er dan ’s middags nog geen nieuwe aan hangen:-))

Thais

Een aantal jaren geleden moest mijn dochter een project verzorgen voor school. Dat hield in dat ze iets moest organiseren waar ze geld mee kon ophalen. Ze besloot om een Thais diner te geven met eten wat ze allemaal zelf gemaakt had. Natuurlijk hielpen wij ook mee. Ik hoef waarschijnlijk niet uit te leggen dat de keuken een bende was, we hebben nu eenmaal geen restaurant keuken. Mijn dochter dacht dat ze er goed aan deed om meteen alles maar op te ruimen, afval van de groenten in een emmer voor de compost hoop en verder allerlei verpakkingen in een vuilniszak. Tijdens het diner kom ik de keuken binnen gelopen en ben onze Gigi kwijt. We hebben een ‘open’ keuken dus die is niet af te sluiten. Op een gegeven moment zie ik de vuilniszak bewegen. Wat daaruit tevoorschijn kwam wil je niet weten. Ik vind het nu zo jammer dat ik er niet aan gedacht om daar een foto van te maken…. Ze plakte van kop tot staart. De kokosmelk blikjes waren zo schoon dat ze gereed waren om opnieuw gevuld te worden, bij wijze van spreken natuurlijk.

Niet onder willen doen…

Ze wilt ook absoluut niet onder doen voor Mika, onze andere hond die net een wat groter maatje heeft. We waren op vakantie met de caravan en omdat ze daar wel eens alleen in moeten blijven (we moeten af en toe ook boodschappen doen) hadden we voor allebei een paar kluiven meegenomen. Grote voor Mika en kleintjes voor Gigi. Nou dat was bij mevrouw tegen het zere been hoor. Wat we ook deden, ze wilde de kleine kluif niet hebben. Het enige wat ze deed was proberen de grote kluif af te pakken van Mika. En die tolereert zo’n beetje alles van haar maar dat niet. Dus hebben we haar ook een grote kluif gegeven. Probleem opgelost. Helemaal tevreden was ze ermee.

 

De kluif was aan het einde van de vakantie nog niet op hoor, maar haar tandjes waren goed gepoetst.

De scrapbook pagina

Vorige keer vertelde ik al dat scrapbooken een vaardigheid apart is en dat ik er niet goed in ben. Maar ik hou wel van een uitdaging dus ben ik op internet gaan snuffelen. Ik kwam via via op een site terecht waar ze het hadden over digitaal scrapbooken. Daar wilde ik meer van weten en zo kwam ik terecht op de site van nitwit collections. Via deze site heb ik ook verschillende YouTube filmpjes gekeken waar ze de producten beter laten zien en ze ook wat meer info geven over scrapbooken en hoe je dat digitaal kunt doen. Ik heb een serie gekocht (zijn allemaal plaatjes die je kunt downloaden en vervolgens gebruiken zoveel als je wilt) en daar deze keer mijn scrapbook pagina van Gigi mee gemaakt. Het is leuk om te doen en ben zeker van plan om dit digitaal schapen als aanvulling op de Stampin’Up! producten te gebruiken.

En voilà.

En hier is dan onze Gigi als nuffig juffertje vastgelegd. Een beetje frivool en echt ‘meisjesachtig’. De lay-out heb ik simpel gehouden, de nadruk moest wel op ons ‘juffertje’ liggen vond ik. Ik ben heel erg benieuwd wat jullie er van vinden?

 

Niet op de achtergrond letten a.u.b. Het was de enige plaats waar ik goed daglicht had. Rest mij nog jullie allemaal een fijn weekend te wensen en hopelijk weer tot volgende week. Een duimpje of opmerking hieronder wordt van harte gewaardeerd en natuurlijk mag je ook altijd mailen.

Groetjes,

Janny